January 13, 2014 at 8:07pm
"πολιτικός κρατούμενος": προπαγάνδα μέσω γλώσσας;
Εντελώς ατυχής μου φαίνεται ο ορισμός του "Πολιτικός
κρατούμενος" της Διεθνούς Αμνηστίας. Για χώρες που έχουν περάσει διώξεις
και δικτατορίες στην συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου
ο όρος
"Πολιτικός κρατούμενος" έχει το νόημα του κατατρεγμένου, αυτού που αυτοί
ορίζουν ως "κρατούμενο συνείδησης".
Ο όρος "πολιτικός κρατούμενος" στην καθομιλούμενη είναι ΣΥΝΩΝΥΜΟ του "κρατούμενου συνείδησης".
"Πολιτικοί κρατούμενοι" στην συνείδηση του κόσμου υπάρχουν ΜΟΝΟ σε μη κοινοβουλευτικά-δημοκρατικά καθεστώτα.
Η κατάταξή τους σε διαφορετική κατηγορία δημιουργεί
ερωτηματικά και υποψίες ως προς την σκοπιμότητά της αλλά και την
"διαφήμισή" της. ΟΛΟΙ - ανεξαρτήτως κινήτρων που έχουν ή ισχυρίζονται -
δικαιούνται "δίκαια δίκη".
Συνεπώς η υιοθέτησή του όρου "πολιτικός κρατούμενος"
για τους αντάρτες πόλης (ειδικά στην υπάρχουσα συγκυρία στην Ελλάδα)
δικαιώνει και υποδαυλίζει βίαιο ακόμα και ένοπλο αγώνα, αρκεί του να
βαφτίσεις την υπάρχουσα κατάσταση
-> "χούντα με κοινοβουλευτικό μανδύα"
(για το ένα άκρο - το μαρξιστικό) ή
-> "ξένη κατοχή" (για το άλλο άκρο - το εθνικιστικό)
οπότε αρχίζουμε τα γνωστά του αντιστάθηκαν στην χούντα,
το άρθρο 120, ο Παναγούλης, ο Κολοκοτρώνης και ο Λεωνίδας, το 1821, το
1789, η μαμή της Ιστορίας κλπ κλπ κλπ
Γιαυτό άλλωστε και μια τέτοια ορολογία προωθείται,
πέραν του αναρχικού χώρου, από κόμματα/πτέρυγες κομμάτων της Άκρας
& Εξτρεμιστικής Αριστεράς (π.χ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), έμμεσα ή άμεσα, τα
οποία όμως έτσι αντικειμενικά δρουν ως πολιτικοί βραχίονες του
αντάρτικου πόλης στην Ελλάδα, υποδαυλίζοντας ή και επιδιώκοντας την
αποσταθεροποίηση και την ανατροπή του "καθεστώτος", ακόμα και με τέτοια
μέσα.
Γιατί άραγε (πέραν του political motive) δεν προτείνουν να λέγεται
- σεξουαλικός κρατούμενος ο βιαστής, παιδεραστής κλπ &
- οικονομικός κρατούμενος ο φυλακισμένος για κλοπές, ληστείες, απάτες, δωροδοκίες, κλπ
- θρησκευτικός κρατούμενος ο ισλαμιστής που καθαρίζει κόσμο;
Αυτοί δεν δικαιούνται fair and prompt trial ("δίκαια δίκη");
Τι ιδιαίτερο έχει το political motive;
______________________________________________________________________
...άκουσα αλλά δεν το πολυκατάλαβα (όποιος ξέρει
διαφωτίζει) ότι ένας επιπλέον λόγος για την Ελλάδα είναι να
χαρακτηρίζονται έτσι για να δικάζονται από μικτό ακροατήριο (δεν έχω
ιδέα τι προβλέπεται)
υποθέτω πάντως θα το προτιμούν μικτό γιατί πολύ πιο
εύκολα τρομοκρατείται από απειλές για την απόφασή του πολίτης από
δικαστικό που το έχει επάγγελμα
(=> βλέπε παρακάτω ΣΥΡΙΖΑ-Μπελαντή για "τρομονόμο") [σημ.2017. πρώην συριζα πλέον]
______________________________________________________________________
______________________________________________________________________
Glossary according to Amnesty International
Political Prisoner
Prisoner of Conscience
Political Prisoner. In AI's usage, any prisoner whose case has a significant political element:
whether the motivation of the prisoner's acts, the acts in themselves, or the
motivation of the authorities. The category of political prisoners includes people
who resort to criminal violence for a political motive. AI asks that they be given
fair and prompt trial. AI does not use the term political prisoner to convey any
special status for these detainees or to indicate that AI takes a position on their
political goals.
POC. Prisoner of Conscience. A person imprisoned for his or her belief (s), sex, sexual
orientation, race, ethnic origin, language, or religion, provided he or she has
neither used nor advocated violence.
______________________________________________________________________
Ελευθεροτυπία
26/09/2002
Η ΑΝ ΜΠΕΡΛΕΪ της Διεθνούς Αμνηστίας για τους κατηγορούμενους ως μέλη της 17Ν
«Είναι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά»
Της Ιωάννας Σωτήρχου
«Η Διεθνής Αμνηστία και όλες οι διεθνείς οργανώσεις θα
θεωρούσαν σίγουρα πολιτικούς κρατούμενους τους κατηγορούμενους ως μέλη
της “17 Νοέμβρη”, επειδή τα κίνητρά τους ήταν πολιτικά. Αυτό δεν αλλάζει
το γεγονός ότι έχουν διαπράξει αξιόποινες πράξεις. Μια ανθρωποκτονία
δεν παύει να είναι ανθρωποκτονία...».
Η Αν Μπέρλεϊ, που μας μιλά, ανήκει στη Διεθνή
Γραμματεία της Διεθνούς Αμνηστίας, ενώ την περίοδο της χούντας είχε
ασχοληθεί με τους Ελληνες κρατούμενους συνείδησης. Αναπόφευκτα, λοιπόν,
συζητήσαμε γι’ αυτά τα θέματα στο περιθώριο της επίσκεψής της στη χώρα
μας για την παρουσίαση της έκθεσης για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων
δικαιωμάτων από μέλη των σωμάτων ασφαλείας στην Ελλάδα.
«Πολιτικοί κρατούμενοι», μας εξηγεί, «θεωρήθηκαν σε
όλον τον κόσμο τα φυλακισμένα μέλη ένοπλων οργανώσεων (ΕΤΑ, ΙΡΑ, ΡΑΦ,
Τίγρεις-Ταμιλ). Δεν θεωρήθηκαν όμως κρατούμενοι συνείδησης λόγω των
βίαιων μέσων που έχουν χρησιμοποιήσει».
-Ποια είναι η θέση της Δ.Α. για τους κρατούμενους, πολιτικούς και συνείδησης;
«Ο πολιτικός κρατούμενος είναι ένας φυλακισμένος που
έχει διαπράξει αξιόποινες πράξεις και τα κίνητρά του ήταν πολιτικά ή η
κυβέρνηση της χώρας του θεωρεί ότι είχε πολιτικά κίνητρα.
Κρατούμενος συνείδησης είναι όρος που η Διεθνής
Αμνηστία διέκρινε από την ίδρυσή της το 1961 και αφορά φυλακισμένους για
τις πολιτικές ή άλλες ισχυρές πεποιθήσεις τους, αρκεί να μην έχουν
χρησιμοποιήσει βία ή να μην έχουν συνηγορήσει υπέρ της χρήσης της. Γι’
αυτούς τους κρατούμενους η Δ.Α. θεωρεί ότι δεν πρέπει να είναι καν στη
φυλακή και ζητεί την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή τους.
Για τους πολιτικούς κρατούμενους δεν καλούμε σε
απελευθέρωση, αλλά στη διασφάλιση δίκαιης δίκης σε εύλογο χρονικό
διάστημα. Το ότι η Δ.Α. χαρακτηρίζει κάποιον πολιτικό κρατούμενο, δεν
σημαίνει ότι θα έπρεπε να έχει διαφορετική μεταχείριση από τους άλλους
κρατούμενους. Για παράδειγμα, κανένας κρατούμενος δεν πρέπει να
υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή βασανιστήρια. Από την άλλη μεριά, το
αίτημα για δίκαιη δίκη προϋποθέτει ότι ο κατηγορούμενος μπορεί να
υπερασπιστεί τον εαυτό του, έχει επαρκή πρόσβαση σε δικηγόρο και στο
υλικό που σχετίζεται με την υπόθεσή του...».
* Τον όρο «τρομοκρατία» δεν τον χρησιμοποιεί η Δ.Α.,
ούτε παίρνει θέση σε θέματα ένοπλης πολιτικής βίας, παρά μόνο όταν
στρέφονται εναντίον αμάχων. Στηριζόμενη στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο,
η συνομιλήτριά μας επικαλείται το άρθρο 3 της Σύμβασης της Γενεύης -το
ίδιο άρθρο στο οποίο βασίζει την ύπαρξή του ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός-
από το οποίο πηγάζει η αντίθεση της διεθνούς οργάνωσης σε κάθε πράξη
βίας που στρέφεται εναντίον αμάχων.
«Η τρομοκρατία δεν διασαφηνίζεται στο διεθνές δίκαιο
και τα λίγα νομικά συστήματα που δίνουν κάποιον ορισμό έχουν μεγάλες
αποκλίσεις μεταξύ τους. Στη Ζιμπάμπουε, λόγου χάρη, τρομοκράτης είναι ο
οποιοσδήποτε ξένος δημοσιογράφος ή εκπρόσωπος της βρετανικής κυβέρνησης.
Το σίγουρο είναι ότι κατακρίνουμε τη χρησιμοποίηση της τρομοκρατίας ως
πρόσχημα για την περιστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», μας λέει.
* Η διεθνής οργάνωση φαίνεται να είναι καλά ενημερωμένη
και για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα σχετικά με τις συνθήκες κράτησης
των κατηγορουμένων ως μελών της «17Ν»: Είναι θέμα των δικηγόρων τους να
διασφαλίσουν την εφαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας, μας διευκρινίζει
χωρίς να υπεισέρχεται σε περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η θέση της οργάνωσης για την παρατεταμένη κράτηση σε
απομόνωση ή σε μικρές απομονωμένες ομάδες είναι ότι «η μακρόχρονη
απομόνωση μπορεί να προκαλέσει διανοητική και σωματική κατάπτωση».
- Πώς σχολιάζει το γεγονός ότι δημοσιοποιήθηκαν οι
ομολογίες των κατηγορουμένων χωρίς τη συναίνεσή τους κι ενώ πολλές εξ
αυτών είχαν ληφθεί με εξωδικαστικό τρόπο, προανακριτικά, χωρίς την
παρουσία δικηγόρου ή έστω κατ’ εφαρμογή των δικαστικών εγγυήσεων;
«Μπορεί να συμβεί, αλλά δεν σημαίνει ότι έπρεπε να
συμβαίνει κιόλας. Στη Βρετανία δεν υπάρχει περίπτωση να σημειωθεί τέτοιο
φαινόμενο, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση ο Τύπος να είχε πρόσβαση σε αυτό
το υλικό. Είμαι βέβαιη ότι από νομικής απόψεως, οπουδήποτε στον κόσμο
δεν θα ήταν αποδεκτό κάτι τέτοιο».
______________________________________________________________________
[edit] 18/01/2014
Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;
[...]
Για όσους/ες έχουν κάποια θεώρηση όχι μόνο της
αγωνιστικής αλλά και της επιστημονικής και επαγγελματικής δραστηριότητας
του Δ. Μπελαντή ως δικηγόρου, ξέρουν ότι έχει γράψει δύο εξαιρετικά
βιβλία για την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία, τη νομική διατριβή του:
«Αντιτρομοκρατική Νομοθεσία και Αρχή του Κράτους Δικαίου» (1997) και ένα
πιο πολιτικό βιβλίο με ανάλογη θεματολογία: «Αναζητώντας τον Εσωτερικό
Εχθρό – Διαστάσεις της Αντιτρομοκρατικής Πολιτικής» (2004). Και τα δύο
αυτά έργα θεωρούνται, ανεξάρτητα από συμφωνίες και διαφωνίες, βασικές
επιστημονικές και πολιτικές πηγές για το ζήτημα της τρομοκρατίας και της
«αντιτρομοκρατικής» πολιτικής.
Ο Δ. Μπελαντής και στα δύο αυτά βιβλία του υποστηρίζει –
σε αντίθεση με την πρόσφατη νομολογία των δικαστηρίων – ότι η
τρομοκρατική δράση που έχει πολιτικά κίνητρα υπάγεται στην έννοια του
πολιτικού εγκλήματος κατά το άρθρο 97 του Συντάγματος. Υπ' αυτήν την
έννοια, ο Δ. Μπελαντής τονίζει ότι η υπαγωγή στο πολιτικό έγκλημα είναι
σημαντική αφού συνεπάγεται:
α) εκδίκαση από ορκωτά δικαστήρια και όχι δικαστήρια εφετών, όπως ορίζει ο τρομονόμος,
β) απαγόρευση της έκδοσης σε άλλες χώρες όσων διώκονται για πολιτικά εγκλήματα αλλού και
γ) μη επιβολή της της θανατικής ποινής, όσο αυτή υπήρχε
Οι επιστημονικές αυτές θέσεις του Δ. Μπελαντή,
ανεξάρτητα από ενδεχόμενες διαφορετικές απόψεις, είναι προφανές ότι δεν
έχουν καμία σχέση με την υποστήριξη της τρομοκρατίας κλπ κλπ.... #lol
[...]
http://www.brigada.gr/apopseis/item/59-i-vromiki-emfiliopolemiki-epixeirisi-tis-nd
______________________________________________________________________
[σημ.2017]
Ενδεικτικά άλλα παράπονα για την Amnesty International
https://en.wikipedia.org/wiki/Criticism_of_Amnesty_International
http://www.ngo-monitor.org/reports/human_rights_upheaval_amnesty_international_in_/
http://www.conservapedia.com/Amnesty_International
Και ξεσκεπάζονται
εδώ: ποιός θα μας προστατεύσει από τα "αντιτρομοκρατικά μέτρα"
